καίπερ ἤδη σιγῶ οὐκέτι τῆς τοῦ οὐδέποτε ὀφθέντος νεωρίου ἐπιθυμίας πέπαυκα. ἐν ταῖς πόλεσι ἐν ταῖς ἄνευ τῆς ἐπιμελετείας σου ὀμῶς τοῦ τὴν ἰδεῖαν σου νωῒ φρούρειν λήγειν οὐδαμῶς ἐφίεμαι. ἔσται τοῦτο σχέδον τὸ ἀνέλπιστον ἀριστον, τὸ ἐξιέναι πάντα οὐκ ἐν σώματος εἰκόσι φυλάσσοντα ἀλλὰ ἐν ψυχῆς. τοῦτο νῦνδε γράφω διότι σοι μέλος τι ἔστι ὃ διὰ σε συνεχῶς ἠκηκόη, ἡ οὖν τότε ἐλπίς σὺν τοῖς αὐτοῦ λογίοις ἐξήγρετο. οὐκ οἶδα ὁπότερον με πάλιν πρός αὐτο ἐφιέναι χρῆ μετὰ σε ἢ ἄνευ, ἤδη δὲ ἀκούσειν διεκρινάμην.
Sem comentários:
Enviar um comentário