Primeira tarde em Atenas

A primeira tarde em Atenas:
O poema do tempo passado.
A segunda em Saloníca:
O lamento da Santa Sofia.

Se há algo que não se apaga
É a memória da minha alma
Uma luz em cada beco
Arde como uma vela
É isso que nunca muda
E na minha noite mais profunda
Acha lugar e lá festeja

A minha primeira alegria inteira
Esconde-se num negro papel
E empurra-me para que eu aprenda
Dos seus mistérios profundos


Nikos Xidakis. Tradução minha


Πρώτο βράδυ στην Αθήνα
Του παλιού καιρού το ποίημα
Δεύτερο στη Σαλονίκη
Της Αγια Σοφιάς η λύπη

Κάτι αν είναι που δε σβήνει
Είναι της ψυχής μου η μνήμη
Φως σε κάθε του δρομάκι
Αργοκαίει σαν καντηλάκι
Είναι αυτό που δεν αλλάζει
Και στην πιο βαθειά μου νύχτα
Βρίσκει τρόπο και γιορτάζει

Πρώτη μου χαρά γεμάτη
Κρύφτηκε σε μαύρο χάρτη
Και με σπρώχνει να μαθαίνω
Μες στα μυστικά του βάθη