um poema (+música) do Nikos Gátsos

A lua míngua como espuma viva
e esse lótus de pedra, o tempo, parte e desaparece ·
tempo pesado, tempo agreste e amargo,
como um cervo no Hades ·

No teu olhar cinzento
conquisto o meu corpo e perco a minha alma ·
na tempestade eu jamais vi a chuva verde

A lua míngua
como espuma viva
fecha dentro de si
ó, aquilo que resta do nosso amor

Nikos Gátsos. Tradução minha.

Μικραίνει το φεγγάρι σαν ζωντανό σφουγγάρι
και πέτρινος λωτός φεύγει και χάνεται ο καιρός,
βαρύς καιρός, δριμύς καιρός πικρός,
σαν ζαρκάδι μες στον Άδη.

Στο βλέμμα σου το γκρίζο
το σώμα μου κερδίζω και χάνω την ψυχή·
ποτέ δεν είδα στην καταιγίδα μια πράσινη βροχή.

Μικραίνει το φεγγάρι
σα ζωντανό σφουγγάρι
μέσα του κλείνει
ό, τι έχει μείνει απ’ την αγάπη μας.