Um poema do Dimakis Minas

Madrugada à minha janela

é bela a luz
vês as árvores e os pássaros
junto à colina
amanhece
as últimas trevas retiram-se
as sombras indistintas
forma vão ganhando pouco a pouco:
são rochas, pinheiros, ciprestes
os pássaros despertam
alinham-se nos ramos das árvores
o cinzento torna-se branco
por instantes até dourado
é bela a luz
é belo ver a graça de Deus

Dimakis Minas. Tradução minha.


Ξημέρωμα στο Παράθυρό μου

Είναι ωραίο το φως
Να βλέπεις τα δέντρα και τα πουλιά
Εκεί πλάι στο λόφο
Ξημερώνει
Τα τελευταία σκοτάδια υποχωρούν
Ίσκιοι διαγράφονται αόριστα
Σε λίγο παίρνουν μορφή
Είναι τα βράχια τα πεύκα τα κυπαρίσσια
Τα πουλιά ξυπνούν
Σχηματίζουν κορδέλες από δέντρο σε δέντρο
Το γκρίζο γίνεται λευκό
Χρυσίζει σε λίγο
Είναι ωραίο το φως
Είναι ωραίο να βλέπεις τη χάρη του Θεού

Δημάκης Mηνάς