parce precor, precor

     Intermissa, Venus, diu
rursus bella moves? parce precor, precor.
     non sum qualis eram bonæ
sub reno Cinaræ. desine, dulcium
     mater sæva Cupidinum,
circa lustra decem flectere mollibus
     jam durum imperiis: abi
quo blandæ juvenum te revocant preces
     tempestivius in domum
Pauli purpureis ales oloribus
     comissabere Maximi,
si torrere jecur quæris idoneum:
     namque et nobilis et decens
et pro sollicitis non tacitus reis
     et centum puer artium
late signa feret militæ tuæ,
     et, quandoque potentior
largi muneribus resierit æmuli,
     Albanos prope te lacus
ponet marmoream sub trabe citrea.
     Illic plurima naribus
duces tura, lyræque et Berecyntiæ
     delectabere tibiæ
mixtis carminibus non sine fistula;
     illic bis pueri die
numen cum teneris virginibus tuum
     laudantes pede candido
in morem Salium ter quatient humum.
     me nec femina nec puer
jam nec spes animi credula mutui
     nec certare juvat mero
nec vincire nobis tempora floribus.
     sed cur hey, Ligurine, cur
manat rara meas lacrima per genas?
     cur facunda parum decoro
inter verba cadit lingua silentio?
     nocturnis ego somniis
jam captum teneo, jam voluucrem sequor
     te per gramina Martii
campi, te per aquas, dure volubilis.

Horatii Odarum IV.1